Το λυκαυγές του 21ου αιώνα μας βρίσκει απειλούμενους από μια υπέρμετρη ανάπτυξη, η οποία δεν σέβεται το φυσικό περιβάλλον, ενώ αλλοιώνει τις πραγματικές μας ανάγκες. Είναι, όμως, γεγονός ότι, την τελευταία ιδίως δεκαετία, έχει σημειωθεί αναμφισβήτητη πρόοδος στο θέμα αυτό. Μεμονωμένα έθνη ή σε συνεργασία μεταξύ τους έχουν νομοθετήσει συγκεκριμένα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, ενώ σε διεθνές επίπεδο το πρόβλημα τίθεται με αυξανόμενη έμφαση. Ταυτόχρονα, υπάρχει μια θεαματική αύξηση της ευαισθησίας των ίδιων των κατοίκων της Γης: Οικολογικά κινήματα δραστηριοποιούνται ή πολιτεύονται σε πολλές χώρες, οι διαμαρτυρίες παίρνουν συχνά τη μορφή συγκρούσεων με την αναπτυξιακή νοοτροπία, ενώ τα μέσα ενημερώσεως αφιερώνουν μεγάλο μέρος στην πληροφόρηση και επισήμανση των κινδύνων. Οι ενέργειες που γίνονται παγκόσμια επικεντρώνονται στην μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα επιστρατεύοντας τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Η προσπάθεια αντιμετώπισης των νέων περιβαλλοντικών δεδομένων οδήγησε στην ανάγκη νέων τομέων εξειδίκευσης. Σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Οργανισμού για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (IRENA) υπάρχουν 10,3 εκ. θέσεις εργασίας στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας παγκοσμίως - αύξηση 5,3% από το 2017. Οι «πράσινες», λοιπόν, θέσεις εργασίας αυξάνουν συνεχώς την δημοτικότητα τους.
Ποιες είναι, όμως, αυτές; Πρώτα απ’ όλα ο Μηχανικός Περιβάλλοντος. Ο Μηχανικός Περιβάλλοντος διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο στην αποκατάσταση, την προστασία και τη διαχείριση του περιβάλλοντος με στόχο την αειφόρο ανάπτυξη. Χρησιμοποιεί τις αρχές της μηχανικής, της εδαφολογίας, της βιολογίας και της χημείας για να αναπτύξει λύσεις σε περιβαλλοντικά προβλήματα. Ο Μηχανικός Περιβάλλοντος επιδιώκει τη βελτίωση της ανακύκλωσης, της διάθεσης αποβλήτων, της δημόσιας υγείας και του ελέγχου της ρύπανσης του νερού και του αέρα. Αντιμετωπίζει επίσης παγκόσμια ζητήματα, όπως το πόσιμο νερό, την κλιματική αλλαγή και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα.
Τέσσερα είναι τα πανεπιστημιακά τμήματα που μπορούν να σε καταρτίσουν στη χώρα μας από το 2ο πεδίο των Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών. Στο Πολυτεχνείο Κρήτης (8.080 μόρια), στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (7.270 μόρια), στο Πανεπιστήμιο Πατρών (5.449) και στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος (7.854 μόρια).
Δύο ενδιαφέρουσες εξειδικεύσεις για τους Μηχανικούς Περιβάλλοντος είναι η Κλιματολογία και η Υδρολογία. Η Κλιματολογία συνιστά εφαρμογή διεπιστημονικής γνώσης της Μετεωρολογίας και της Γεωγραφίας με βασικό αντικείμενο έρευνας και μελέτης την μακρόχρονη σύνθεση του καιρού, δηλαδή το κλίμα. Η Κλιματολογία στη σύγχρονη ανάπτυξή της περιλαμβάνει και πτυχές της Βιοχημείας και Ωκεανογραφίας.
Η Υδρολογία, από την άλλη, αποτελεί κύριο επιστημονικό κλάδο της Γεωλογίας και κοινό κλάδο της Φυσικής Γεωγραφίας. Αντικείμενο έρευνας και μελέτης της Επιστήμης αυτής είναι το νερό στη Γη (εμφάνιση, κυκλοφορία, μέσα από τον υδρολογικό κύκλο, σε όλες τις μορφές του, τις αλληλεπιδράσεις του με έμβιους οργανισμούς, καθώς επίσης και με τις φυσικές και χημικές ιδιότητες του νερού σε όλες τις μορφές του ως ρευστό). Ο μέσος μισθός για τους Μηχανικούς Περιβάλλοντος σύμφωνα με το CollegeGrad.com ήταν για το 2018, 5500€ το μήνα. Η απασχόληση Μηχανικών Περιβάλλοντος προβλέπεται να αυξηθεί κατά 5% τα επόμενα δέκα χρόνια.